இரும்பைப் பயன்படுத்திய காலமே வேளாண்மைச் சமுதாயக் காலமாகக் கருதப்படுகிறது. இந்நாகரிக மக்கள் இரும்பை உருவாக்கியதற்கான இரும்பு உலைகளையும், சுடுமண் குழாய்களின் எச்சங்களையும்;,  இரும்புக் கசடுகளையும் இரும்புக் கருவிகளின் எச்சங்களையும்(Iron Objects) ஆங்காங்கே கண்டறிய முடிந்தன.இவை வேளாண் கருவிகள் மற்றும் போர் ஆயுதங்கள் தயாரிப்பில் தங்களை முழுமையாக இக்கால மக்கள் ஈடுபடுத்தி இருக்க வேண்டும். இரும்பைக் கண்டறிந்து பயன்படுத்தி இருக்கின்ற தன்மையை நோக்க இரும்புத் தொழில் நுட்பக் கலையில் இவர்களுடைய தேர்ச்சியைக் காணமுடிகிறது.

 

ஆபரணத் தயாரிப்புக் கலையில் இம்மக்கள் சிறந்து விளங்கி இருக்கின்றனர் என்பதற்கு ‘அகேட்’ என்ற ஒருவகைக் கல்மணியையும் ‘குவார்ட்ஸ்’ என்ற வகை பளிங்குக் கல் மணிகளையும் பயன்படுத்தி இருக்கின்றனர் என்பதற்கு ஆதாரங்கள் நமக்குக் கிடைத்துள்ளன. ஆபரணங்கள் தயாரிக்க உதவும் அகேட் வகையைச் சேர்ந்த மூலக்கல் (Raw meterial ) ஒன்று (வெண்மை நிறத்தில்) வழுவழுப்போடு உருண்டு திரண்ட வடிவில் அறுத்தெடுக்கப்பட்ட நிலையில் கிடைத்திருக்கிறது. மணிகள் செய்வதற்காக நேர்த்தியாக வெட்டி அறுக்கப்பட்ட நிலையில் தூய்மையான தெளிந்த நிலையில் பளிங்குக்கல் எச்சங்களாகக் கிடைத்துள்ளன. கிடைத்த இடம் தொழில்கூடப் பகுதியாக இருக்கலாம். இப்பகுதியில்தான் இரும்பு உருக்கும் தொழில் நடந்ததற்கான தடயங்களும் கிடைத்திருக்கின்றன.

கண்டறிந்த உண்மை

கௌசிகா நதிச் செழிப்பால் கௌசிகா நதிப்பண்பாட்டு மக்கள் கால்நடைச் சமுதாயத்தையடுத்து வேளாண்மை சமுதாயத்திலும் மிகச் சிறந்த நாகரிகப் பண்பாடுடையவர்களாக இருந்திருப்பதை அறியமுடிகின்றன. 

 

தொடக்கத்தில் நாடோடி இனக் குழுக்களாக கால்நடைச் சமுதாய வளர்ச்சியினூடே கௌசிகநதிச் செழிப்பால் வேளாண்மை செய்யும் மக்களாக நிலையான குடியிருப்பைக் கோவில்பாளையம் பகுதிகளிலே அமைத்துக் கொண்டு வாழ்ந்த  வரலாற்றுக் காலத்து மக்கள் பின்பு மட்பாண்டத் தயாரிப்புக் கலையிலும் ஆடை நெய்தல் கலையிலும், இரும்புத் தயாரிப்புக் கலையிலும் அணிகலன்கள் தயாரிப்பு கலைகளிலும் தேர்ச்சியுற்று கௌசிக நதிப்பண்பாட்டிற்கு வளம் சேர்த்திருக்கின்றனர் என்பதையே மேற்கண்ட தொல்லியல் சான்றுகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

 

சாம்பல் மேடு உள்ள பகுதி உலகம் முழுவதும் 5000 ஆண்டு பழமை உடையதாக பார்க்கப்படுகிறது. சாம்பல் மேடு கால்நடைச் சமுதாயத்து மக்கள் வாழ்ந்ததற்கான அறிகுறியாக தொல்லியலாளர்களால் பார்க்கப்படுகிறது.
கால்நடைகளை மேய்க்கும் தொழில் பிரதானமாக இருந்த காலத்தில் கால்நடை மேய்ச்சலுக்கான புல்வெளி களைத் தேடி இச்சமூக மக்கள் நாடோடிகளாக அலைந்து திரிந்தார்கள். புல் இருக்கும் வரை அவ்விடத்தில் தங்கியிருந்துவிட்டு புல் தீர்ந்தவுடன் அடுத்த நீர்நிலை உள்ள புல்வெளிகளை தேடி அங்கு சில நாட்கள் தங்குவர். அப்படி செல்கிறபோது குவித்து வைக்கப்பட்ட மாட்டுச்சாணம் கொளுத்திவிட்டு இச்சமூக மக்கள் செல்வர். இச்சமூக மக்கள் கொளுத்தப்படும் தீயின் மீது மாடுகளை ஓட்டுவார். மக்களும் நடந்து செல்வர். இந்நிகழ்வின் எச்சம் தான் கோயில் விழாக்களின் போது நடத்தப்படுகின்ற “தீமிதி விழா” அல்லது “குண்டம் விழா எனப்படும் விழாக்கள். இந்த நிகழ்வுகளால் அச்சமுதாய மக்கள் மாடுகளுக்கும் மனிதர்களுக்கும் நோய் தாக்காது என்று நம்பினர். இதனால் பிரேசர் என்ற அறிஞர் மக்கள் செல்வம் பெறுக இவ்விழா நடத்தப்படுவதாகக் கூறுகிறார். பண்டைய மக்கள் கொடுத்து விட்டுச் சென்ற சான மேடு  பின்னர் சாம்பல் மேடானது. கௌசிகா நதி வழித்தடத்தில் இருக்கும் அக்ரகார சாமகுளமும் ச,சாமகுளமும் இந்த சாம்பல் மேட்டையே குறிக்கும். கௌசிகா நதி வழித்தடத்தில் அமைந்திருக்கும் கோவில்பாளையத்தில் இத்தகைய சாம்பல் மேடுகளை காணமுடிகின்றது. இதனை இவ்வூரார் மக்கள் திருநீற்று மேடு என்றும் பூதி மேடு என்றும் நத்தமேடு என்றும் கூறிவருவதைக் காணமுடிந்தது.

இந்தச் சாம்பல் மேட்டுப் பகுதிகளில் இருந்து தற்போது இருக்கிற காலகாலேஸ்வரர் கோயில் அமைந்துள்ள கௌசிகா நதிக்கரையோரமே நடக்கும் செய்த ஆய்வில் பண்டைய மக்களின் வசிப்பிடம் இருந்திருப்பதற்கான தடயங்கள் ஏராளமாக எங்களுக்குக் கிடைத்துள்ளன.